2004-2006 arasında yine başka bir grup deli bozuk, Otium adında bir internet dergisi yayınlamaktaydı. Herkesin kendisine ait bir bölümü vardı dergide, bu yazılar da o dergide çeşitle tarihlerde online olarak yer aldılar.
Baron de Charlus, Kayıp Zamanın İzinde’de göstergelerin efendisi. Etrafına yaydığı birbirine dolanmış, neredeyse çözülmesi imkansız olan göstergelerinin merkezinde kendi kastı tarafından reddedilen eşcinselliği yatıyor. Yaydığı binlerce işaretin anlamı bu nedenle daima yanlış yorumlanıyor : soyluluk, muhafazakarlık, kastın koruyuculuğu, sanat düşükünlüğü, ince bir « savoir faire »…
Morel’e tutkun Charlus onun peşinden yavaşca Verdurin salonuna sokuluyor, orada bulduğu şeyler de bu nedenle yanlış anlaşılıyor Baron’u takip eden ve bu salonu kucaklamakta gecikmeyen soylular tarafından. Baron’un aslında kim ve ne olduğunu kendisinin gösterdiği biçimiyle anlamak mümkün değil : bir durumu gizlemeye davranan işaretler herkesi, hatta Baron’un kendisini bile fena halde yanıltıyor.
Temel mekanizma herkeste biraz böyle işliyor ama : toplum-birey fark etmez, kendi göstergelerimizin tuzağında yaşıyor olmamız olası ; gizlerken kayboluyoruz, fark etmezken gölgesinde yaşıyoruz, ayağımıza dolandığından şikayet ettiğimiz « anlamsız şeyler » yüzde yüz oraya buraya savurduğumuz yanlış işaretlerimiz. Yanılttıkça daha da yanılıyoruz.
Baron’un kendisi ise işte bu açıdan çok iyi bir gösterge
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder